KAXIMIRO ETA PAULA...

Kaximiro bizikletaz zihoan, Ernestinak ikusi eta agurtu zuen. Baina Kaximiro ez zen konturatu...Orduan Ernestinak haserre izugarria hartu zuen etxera iristerakoan. Hurrengo egunean, eskolan topatu egin ziren, baina Ernestinakez zion kasorik egin. Kaximiro gaixoak ez zekien zergatik ez zion agurtu, Kaximiro pentsatu zuen Ernestinak ez zuela ikusi. Ernestinarengana hurbildu zen berriro, baina, ez, ez zen hori.
Patio ordua iritsi zen, baina Ernestina ez zen ezta hurbildu ere egin. Kaximirok esan zuen ahots baxuan:
-Patioan ni bakar-bakarrik, ez dakit zer egin. 
Ondoko neskak esan zion (Paula deitzen zela):
-Kaximiro, lasai ! ez jarri triste, oraindik ni nago zu laguntzeko, LASAI!!!
Kaximiro berriro:
- Uy! Paula zenbat denbora! zer moduz?
Paula:
- Oso ondo eta zu?
Elkarrizketa bukatu bezain pronto, gelara sartzeko txirrina jo zuen eta orduan guztiak gelara sartu ziren.
Bion atreko azkeneko esaldia.
-Bihar 18:00 Hondarribiko hondartzan.
Biak ;) keinu bat egin eta hurrengo egunean han zeuden; biak batera eta bakarrik eta hor bertan istorioa idazten bukatu zuen Anek.